Pagi ini saya menghadiri majlis doa selamat dan cukur rambut cucu jiran. Mereka mengadakan majlis ini awal iaitu bermula pada pukul 9 pagi. Katanya kerana Ustaz yang mengepalai marhaban ada urusan lain.
Saya sebenarnya nak kongsi cerita yang saya dengar semasa di majlis itu. Mungkin elok untuk kita renungkan sebagai sempadan.
Jiran saya tadi mempunyai dua orang anak lelaki. Kedua-duanya sudah pun bekerja dengan syarikat bapa mereka.
Apa yang nak diceritakan ialah bagaimana kedua-dua anak mereka ini masih terus bergantung kepada kedua ibu bapa untuk segala belanja mereka. Walaupun dibayar gaji setaraf kelulusan mereka, ternyata gaji itu masih tidak cukup untuk keperluan mereka.
Semasa majlis tadi ramai jugalah bercerita hal ini. Kasihan juga kepada ibu bapa. Sampai bila ibu bapa nak menanggung anak-anak. Ini seperti kedua ibu bapa terpaksa menanggung anak sampai ke tua.